Αδελφοποίηση

AΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗ

Αν θα το έλεγα στην αείμνηστη γιαγιά μου που γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Μιστί (Κονακλί) ότι θα έρχονταν από το χωριό της για να κάνουμε την αδελφοποίηση δεν θα με πίστευε και θα με περιγελούσε.
Πως είναι δυνατόν από τόσο μακριά να έρθουν θα μου έλεγε!!

Που να φανταζόταν ότι η εξέλιξη της τεχνολογίας κάνει ραγδαία βήματα, οι αποστάσεις μηδενίζονται και φέρνουν ανθρώπους από τόσο μακριά, μα τόσο κοντά μέσο των πολυμέσων π.χ Υπολογιστές, Internet.

Ήταν μια επιθυμία μας για να γνωριστούμε και να έρθουμε πιο κοντά με τους ανθρώπους από το Κονακλί και την Νίγδη τους ανθρώπους εκείνους που είναι συνεχιστές στην δημιουργία των χωριών που έζησαν, μεγάλωσαν οι παππούδες μας.

Χωρίς να μας γνωρίζουν το 1998 και το 2000 όταν πήγαμε στο ΜΙΣΤΙ-ΤΣΑΡΙΚΛΙ-ΝΙΓΔΗ μας φιλοξένησαν, μας ξενάγησαν, μας πρόσφεραν το κάθε τι που ζητούσαμε και γνώριζαν για τα χωριά τους, με γνώμονα την ανθρωπιά και αγάπη που τρέφουμε για τα μέρη που ζουν τώρα αυτοί.

Πιάσαμε το όνειρο του παραμυθιού που μας έλεγαν οι παππούδες μας για το χωριό Κονακλί-Μιστί για το διπλανό χωριό Τσαρικλί, για το κάστρο της Νιγδης, για την μεγάλη εκκλησία που είχαν, για τον απέραντο κάμπο, για την κάθε μορφή των γειτονιών, για τα αλώνια, για τα σπίτια για τον τρόπο ζωής που ζούσαν.

Η συγκίνηση μας ήταν μεγάλη την πρώτη φορά που περπατήσαμε στα παραμυθένια μέρη της Καππαδοκίας. Γνωρίσαμε του ανθρώπους που έχουν τα ίδια συναισθήματα με εμάς για τα χωριά τους που έζησαν και αυτοί εδώ στην Ελλάδα. Ανθρώπους που προσπαθούν τα της επιβιώσεις των δύσκολων απαιτήσεων της ζωή, μα που νιώθουν όμως την συντήρηση κάποιων αξιόλογων πολιτιστικών μνημείων.

Άνθρωποι που θέλουν να μάθουν για την ιστορία του χωριού τους και ήθη και έθιμα που επιβίωναν προτού από αυτούς στο χωριό που ζούνε τώρα .

Περπατήσαμε μαζί με τους αείμνηστους παππούδες μας στους δρόμους της ΝΙΓΔΗΣ, στο παζάρι τους, στα σοκάκια του ΜΙΣΤΙ ΚΟΝΑΚΛΙ, στην μεγάλη εκκλησία του Αγίου Βασιλείου, στο μικρό χωρίο ΤΣΑΡΙΚΛΙ. Νιώσαμε το ρίγος των συναισθημάτων τους σαν να ήταν αυτοί εδώ, σαν να ξαναγύρισαν, για να θυμηθούν τα παιδικά τους χρονιά.

Έτσι προχωρήσαμε στο θεσμό της ΑΔΕΛΦΟΠΟΙΗΣΗΣ μεταξύ των δυο χωριών ΚΟΝΙΤΣΑΣ-ΚΟΝΑΚΛΙ-(ΜΙΣΤΙ) Μια επισφράγιση της αγάπης μεταξύ των ανθρώπων τον δυο χωριών.

Από την μια μεριά των προσφύγων της Κόνιτσας που είχαν ζήσει σε αυτά τα μέρη ,δημιουργώντας το χωριό, τα ήθη και τα έθιμα τους και από την άλλη, προσφύγων που έφτασαν στο Κονακλί για να συνεχίσουν την επιβίωση τους στα ίδια σπίτια, για να δημιουργήσουν και αυτή με την σειρά τους την δικιά τους κουλτούρα, τα ήθη και έθιμα τους.

Μάλιστα υπάρχουν και οικογένειες που έφυγαν με την ανταλλαγή των πληθυσμών από την Κόνιτσα και μένουν στο Κονακλί και από το Κονακλί-Μιστί να μένουν στην Κόνιτσα.

Στις καρδιές τους, οι δυο πατρίδες ,τα δυο χωριά ,που κανείς δεν μπορεί να νιώσει την νοσταλγία αν δεν το ζήσει κανείς, να ξαναδούν τα μέρη που έπαιζαν παιδιά, τα μέρη που έτρεχαν στις γειτονιές, τα μέρη όπου μεγάλωσαν και έγιναν άντρες.

Έτσι θέλαμε εμείς οι απόγονοι του ΚΟΝΑΚΛΙ-ΜΙΣΤΙ να σφραγίσουμε αυτά τα αμοιβαία συναισθήματα των κατοίκων των δυο χωριών έτσι ώστε να δώσουμε καρπούς στην συνέχιση των δεσμών των δύο χωριών. Να μάθουμε και από τις δυο πλευρές για την τωρινή ζωή, για της δουλειές, ασχολίες τους, ήθη και έθιμα τους, για τα δημιουργικά τους μελλοντικά σχέδια.

Πραγματοποιήθηκε ένας στόχος του Συλλόγου μας για την αδελφοποίηση των δυο χωριών, έτσι εκφράζοντας την αγάπη μας για αυτά τα μέρη της ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΑΣ. Θέλουμε να μάθουν οι τωρινοί κάτοικοι του χωριού ΚΟΝΑΚΛΙ ότι εκεί είναι το μέρος όπου παίρνουμε την έμπνευση για την δημιουργία τον τωρινών  μας πολιτιστικών εκδηλώσεων ,δημιουργώντας και προβάλλοντας την ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΚΗ κουλτούρα ,τα ήθη και έθιμα, και την ιδιόμορφη Μιστιώτικη διάλεκτο.

ΟΡΚΟΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΑΣ

ΕΜΕΙΣ ΔΗΜΑΡΧΟΙ ΤΩΝ ΔΗΜΩΝ ΚΟΝΙΤΣΑΣ & ΤΟΥ ΚΟΝΑΚΛΙ

Ελεύθερα εκλεγμένοι από την ψήφο των συμπατριωτών μας, βέβαιοι ότι ανταποκρινόμαστε στις βαθύτερες προσδοκίες και πραγματικές ανάγκες των πληθυσμών μας, γνωρίζοντας ότι ο δυτικός πολιτισμός έχει την κοιτίδα του στους «παλαιούς δήμους» και ότι το πνεύμα ελευθερίας εγγράφεται πρωτίστως στις απαλλαγές που αυτοί κατόρθωσαν να διεκδικήσουν, λαμβάνοντας υπόψη ότι το έργο της ιστορίας πρέπει να συνεχιστεί μέσα σ’ ένα κόσμο διευρυμένο, ότι ωστόσο ο κόσμος αυτός δε θα είναι πραγματικά ανθρώπινος παρά μόνον όταν οι άνθρωποι θα ζουν ελεύθερα σε πόλεις ελεύθερες,  αναλαμβάνουμε σήμερα επίσημα την υποχρέωση να διατηρήσουμε μόνιμους δεσμούς ανάμεσα στους δήμους μας, να διευκολύνουμε σε όλους τους τομείς τις ανταλλαγές μεταξύ των κατοίκων προκειμένου να προωθήσουμε μέσω μιας καλύτερης αμοιβαίας κατανόησης το ζωντανό αίσθημα της αδελφοσύνης μεταξύ των δημοτών μας, να συνδυάσουμε τις προσπάθειές μας, προκειμένου να συμβάλλουμε με όλα τα δυνατά μέσα στην επιτυχία του διακρατικού έργου της ειρήνης και της ευημερίας των λαών μας.

Στης 9 Μαΐου 2003 Παρασκευή ήταν η μέρα που είχαν φτάσει οι εκπρόσωποι από τον Δήμο ΚΟΝΑΚΛΙ (ΜΙΣΤΙ)-ΝΙΓΔΗΣ.

Σταμάτησαν και περιηγήθηκαν στον Δήμο Μαστοροχωρίων και συγκεκριμένα στην Πυρσόγιαννη  βλέποντας τον παραδοσιακό οικισμό χτισμένο εξολοκλήρου με πέτρα τα σπίτια και με τα χαρακτηριστικά καλντερίμια.
Κατά τις δώδεκα το λεωφορείο έφτασε στο Δημαρχείο της Κόνιτσας.

Συστάσεις και χαιρετισμοί μεταξύ μας με κύριο εκπρόσωπο τον Unal Topal (Δήμαρχος του Κονακλί-Μιστί) και Mumin Inan (Δήμαρχος της Νίγδη) καθώς και με τους υπόλοιπους, καταγόμενοι από το Κονακλί-Μιστί , Νίγδη,Αντιόχεια.

Η κούραση εμφανείς στα πρόσωπα τους από το μακρινό ταξίδι. Ακολούθησε τακτοποίηση στο ξενοδοχείο για μικρή ξεκούραση ανάπαυση.

Το μεσημέρι βρεθήκαμε όλοι μαζί στο γεύμα. Γνωριστήκαμε και με τους υπόλοιπους που δεν είχαμε γνωριστεί κατά το πρώτο ταξίδι μας από την Κόνιτσα στο Κονακλί-Μιστί το 1998.

Δεν το φανταζόμασταν ότι θα βρισκόμασταν όλοι μαζί πάλι και μάλιστα στην Κόνιτσα λέγαμε με τον Topal. Αρχίσαμε με όλους μια διαδικασία να εξαλειφθεί και το πιο μικρό ψεγάδι πάγου, να έρθει η χαλάρωση με το χαμόγελο και να νιώσουν πιο άνετα φίλο προς φίλο, αδερφός προς αδερφό.

Αρχίσαμε να κουράζουμε τους διερμηνείς με τις απανωτές ερωτοαπαντήσεις μεταξύ μας, για να τους νιώσουμε και να μας νιώσουν, για να τους γίνουμε μικροί αναγνώστες και θεατές στις αναφορές των ιδιαιτεροτήτων των νοοτροπιών, συνηθειών, ήθη, εθίμων και γενικά της κουλτούρας των δυο λαών μεγαλωμένοι οι δε στην γενέτειρα πατρίδα των προσφύγων της Κόνιτσας.

Παραδοσιακά τοπικά ορεκτικά διαφόρων γεύσεων της τοπικής κουζίνας και τις Ελλάδος γενικότερα, πίτες, τυροσαλάτες, τζατζίκι, τσίπουρο Κόνιτσας, ούζο. Το φαγητό προσεγμένο προς την αρέσκεια των φιλοξενουμένων.

Δεν καταλάβαμε πότε πήγε περασμένες έξι το απόγευμα μέσα στο τρίγλωσσο συζητήσεων Τούρκικα, Ελληνικά, Αγγλικά.

Ακολούθησε ξεκούραση στο ξενοδοχείο μετά την όμορφη αυτή συνάντηση. Μα οι όμορφες στιγμές φεύγουν πάντα γρήγορα που ήδη ήταν περασμένες οκτώ όταν θα βρισκόμασταν στην προσφυγική γειτονιά στην Κάτω Κόνιτσα.

Οι πρόσφυγες της Κόνιτσας γεννημένη και μεγαλωμένοι ως τα πρώτα εφηβικά τους χρόνια στο ΜΙΣΤΙ τώρα (ΚΟΝΑΚΛΙ), φυσικά όσοι είναι εν ζωή, τους μαζέψαμε για να συναντηθούν με τους φιλοξενούμενους που συνεχίζουν την ζωή αυτού του χωριού με τις τόσες διηγήσεις και ιστορίες ζωής.

ΠΟΙΟΣ ΘΑ ΤΟ ΦΑΝΤΑΖΟΤΑΝ!!!!

          Ότι η  μοίρα να το έφερνε έτσι.  Μερικές οικογένειες που ζούσαν στην Κόνιτσα πριν το 1924 εγκαταστάθηκαν στο Κονακλί  – Μιστί και οι πρόσφυγες που ζούσαν εκεί εγκαταστάθηκαν στην Κόνιτσα…ανταλλαγή πληθυσμών…

Ο μπάρμπα Αγάπης, ο Γιωρικάς, ο παππούς Αρσένης, κάθισαν δίπλα -δίπλα με τους παππούδες από το Κονακλί.

– Πως είναι το χωριό?

– Βρίσκεται  το  σπίτι δίπλα στον Γανούνταρα, ένα μεγάλο , με   μάνδρα?

– Βρίσκεται το σπίτι δίπλα από το αλώνι του Γαάμπασι?

– Η εκκλησία του Αγίου Βασιλείου έχει την μεγαλοπρέπεια της, την επιβλητικότητα της?

Όλο αγωνία να μάθουν ακόμη νέα από τον τόπο που γεννήθηκαν από την πατρίδα που μεγάλωσαν. Ποιος φανταζόταν κανείς, αυτήν την στιγμή οι δύο πρόσφυγες που είχαν περάσει τόσες κακουχίες, βάσανα, ταλαιπωρία να βρίσκονται μαζί, να μιλάνε για το ίδιο χωριό που ο ένας γεννήθηκε και ο άλλος ζει εκεί να πίνουν καφέ και τσάι μαζί.

Συζητούσαν για τα πάντα, για την κάθε γειτονιά για το κάθε σοκάκι, για τον κάμπο για το κάστρο την  ΝΙΓΔΗ.

Μια αναμνηστική φωτογραφία δίπλα- δίπλα, πλάι-πλάι ένας Έλληνας πρόσφυγας και ένας Τούρκος πρόσφυγας, απλοί άνθρωποι που στα πρόσωπα τους φαίνεται πλέον το χαμόγελο της αισιοδοξίας για ένα καλύτερο αύριο, για ένα καλύτερο ειρηνικό μέλλον,  με τα χέρια να χτυπούν την πλάτη του καθενός, άνθρωποι που είχαν υπομείνει στην μοίρα της ζωής τους την προσφυγιά.

Ναι ποιος θα το πίστευε ότι η μοίρα της  ζωής θα τους έφερνε από τόσο μακριά μα τόσο κοντά, πρόσωπο με πρόσωπο ,πλάι-πλάι, με χέρια να σφίγγουν, εκφράζοντας μάλιστα όρκο αδελφοποίησης.

Το Σάββατο 10 Μαΐου ήταν μια μέρα ξενάγησης στην περιοχή και τα γύρω χωριά της Κόνιτσας. Επειδή ο κύριος Γεώργιος Τάσσιος προσφέρθηκε να κάνει την ξενάγηση πήγαμε στην περιοχή Μπουραζάνι. Μικρή στάση για καφέ και περιήγηση στο ξενοδοχείο «Μπουραζάνι» με μικρή αναφορά στην λειτουργία του και δραστηριότητες του προς τους επισκέπτες του.

Ακολούθησε περιήγηση προς το μοναστήρι Μολυβδοσκέπαστη καθώς και στο χωριό Μολύβι επισκέπτωντας την παραδοσιακή αίθουσα απόσταξης ντόπιου τσίπουρου και μικρή απόλαυση όσοι επιθυμούσαν αυτού. Σταματήσαμε στην μικρή βιοτεχνία χαλιών στην Αλεξάνδρα Βλάχου την ευχαριστούμε που προσφέρθηκε για να δουν οι φιλοξενούμενοι μας το πώς πλέον με συντονισμό, σχεδιασμό, σύστημα η μικρή παραδοσιακή βιοτεχνία να γίνει κερδοφόρα επιχείρηση.

Ο επόμενος χώρος που θα επισκεφτόμασταν ήταν το συνεδριακό κέντρο του κ. Τάσσιου που βρίσκεται κυριολεκτικά μέσα στο πράσινο του βουνού, της φύσης. Βρίσκεται στην είσοδο μιας εσώκλειστης περιοχής όπου εκτρέφει διάφορα φυτοφάγα είδη ζώων, αγριόγιδα, αγριογούρουνα, ελάφια, ζαρκάδια. Περιήγηση στους διάφορους χώρους όπου υπήρχαν στον χώρο αυτό βλέποντας μάλιστα και μερικά από τα ζώα αυτά. Το συνεδριακό αρκετά μεγάλο σε θέσεις επισκεπτών, το χτίσιμο του προσαρμοσμένο στο φυσικό περιβάλλον, με πλήρη συστήματα των διερμηνέων και οπτιακουστικών μέσων. Μάλιστα έγινε και μια μικρή ενημέρωση προς τους επισκέπτες μας για τον τρόπο ζωής, γενικά χαρακτηριστικά των ζώων όπου εκτρέφονται.

Στην μεγάλη οθόνη προβάλλονταν οι όψεις των ζώων που συγχρόνως είχαμε και το ακουστικό τους γνώρισμα που νομίζεις ότι πραγματικά βάδιζες στο δάσος πλάι  πλάι με αυτά τα ζώα. Μάλιστα αξιοσημείωτο ήταν μέχρι και το εργαστήρι κατασκευής διαφόρων παραδοσιακών περίτεχνων μικροαντικειμένων, μπρελόκ, κλήτσες .

Και εμείς οι ίδιοι καθώς και οι φιλοξενούμενοι μας έμειναν ενθουσιασμένοι με την όλη ημερήσια ξενάγηση. Μια μικρή απόκτηση εμπειρίας, καινούργιων πραγμάτων, δραστηριοτήτων και μάλιστα το βασικότερο:

«Μπορείς με οποιοδήποτε τρόπο, με μικρές έξυπνες παρεμβολές σε οποιοδήποτε χώρο,να τον προβάλεις και να τον αναδείξεις ώστε να είναι κοινά προσιτός, δημιουργικός, διδακτικός μαθαίνοντας από αυτόν την γνώση, την πείρα πάνω στον επαγγελματικό τομέα και μάλιστα πάνω στην ίδια την ζωή»

Ακολούθησε γεύμα στο όμορφο ξενοδοχειακό περιβάλλον του κ.  Πανταζή στην Μελλισόπετρα με την τοπική γεύση της πέστροφας στα κάρβουνα με ποικιλία σαλατών.

Το απόγευμα της ίδιας ημέρας στο συνεδριακό κέντρο του Δήμου Κόνιτσας είχαμε μια ενημερωτική πληροφόρηση για τον εναλλακτικό τουρισμό από τον κ. Κυρίτση Νικόλαο για της διάφορες δραστηριότητες Rafting, κανό, καγιάκ, παραπέντε, το αλεξίπτωτο πλαγιάς, ορεινό ποδήλατο, περιηγήσεις, περιπάτους ορεινής δασικής αναρρίχησης.

Ο κ. Τριανταφυλλίδης και ο Δήμαρχος Κόνιτσας ο Μάκης Χατζηεφραιμίδης έκαναν μικρές ενημερώσεις στις τοπικές πολιτικές δράσεις στον τομέα του πολιτισμού σε τοπικό και ελλαδικό γενικά επίπεδο.

Ακολούθησε μικρή βόλτα στην κεντρική πλατεία της Κόνιτσας και στα γύρω μαγαζιά της με μικρή ανάπαυλα και απόλαυση του καφέ – χυμού – τσάι.

Το βράδυ βρεθήκαμε σε παραδοσιακή ταβέρνα στο άκουσμα παραδοσιακών δημοτικών Κονιτσιώτικων τραγουδιών. Το μαγαζί έφερε γεύσεις που μας θύμισε το φαγητό των γιαγιάδων μας,  γεύσεις που είχαν φέρει από την μακρινή Καππαδοκία, πληγούρι, αριά, παστουρμά, γερακί. Ο κ. Τριανταφυλλίδης (Διευθυντής ΕΞΑΝΤΑ Α.Ε.) μας έκανε την έκπληξη του φέροντας και αυτός γεύσεις από ένα τυροκομείο της περιοχής.

Το βράδυ ήταν όμορφο, κυλούσε ευχάριστα όταν ξαφνικά όλοι σταματήσαμε για να ακούσουμε το Καππαδοκικό Κονιαλί, το ερωτικό τραγούδι που χορεύεται με τα κουτάλια. Στο άκουσμα του ο Χρήστος ο διερμηνέας, ο Δήμαρχος από το Κονακλί-Μιστί και αρκετοί άλλοι σηκώθηκαν για χορό. Σε ένα κλίμα ζεστό, πιο κοντινό ακόμη πιο φιλικό. Βάρδος των δημοτικών τραγουδιών ο κ. Τριανταφυλίδης αφέθηκε στην ομορφιά της στιγμής και μας τραγούδησε δημοτικά και λαϊκά τραγούδια. Μα και οι φιλοξενούμενοι μας αφέθηκαν και όλοι μαζί, μας τραγούδησαν έναν μάλλον από ότι κατάλαβα από την έκφραση του προσώπου των γυναικών κάποιο ερωτικό τούρκικο τραγούδι.

Στις 11 Μαΐου Κυριακή θα γίνονταν η επίσημη τελετή και υπογραφή της επίσημης συμφωνίας αδελφοποίησης.

Το πρωινό έγινε μια μικρή επίσκεψη στον χώρο της «Χάμκος» με ενημερωτικό μικρό ιστορικό δρώμενο.

Ακολούθησε επίσκεψη μας στο Εκπαιδευτικό Περιβαντολογικό Κέντρο Κόνιτσας. Η διευθύντρια του Κέντρου κ. Κατερίνα Τσούβαλη μας έκανε μια πλήρη ενημέρωση της λειτουργίας, τους σκοπούς του κέντρου και την ευχαριστούμε πολύ για την διαθεσιμότητα του χρόνου της. Πράγματι ήταν κάτι πρωτόγνωρο για τον σκοπό της λειτουργίας του προς τους φιλοξενούμενους μας με τον πρωτοποριακό του χαρακτήρα , ((δημιουργία ευαίσθητης δημιουργικής περιβαλλοντικής προστατευτικής συνείδησης προς το φυσικό περιβάλλον και διατήρησης της χλωρίδας και πανίδας αυτού)).

Αναμνηστική φωτογραφία όλοι μαζί, επισφράγισε την επίσκεψη μας προς το Περιβαλλοντικό Κέντρο.

Γρήγορα επισκεφτήκαμε την έκθεση φωτογραφίας στην περιοχή Κυπαρίσσια.

Κατόπιν βρεθήκαμε στο χώρο όπου θα  γίνονταν η επίσημη συμφωνία αδελφοποίησης στο «Γεφύρι».

Μικρή ξεκούραση και απόλαυση του καφέ – χυμό – τσάι.

Ακολούθησε από την χορωδία του δήμου Κόνιτσας  μια παρουσίαση με τοπικά δημοτικά τραγούδια με ζωντανή παραδοσιακή μουσική.

Αρκετές αναμνηστικές φωτογραφίες, βιντεοσκοπήσεις και ανταλλαγές διευθύνσεων για να συνεχιστούν οι όμορφες στιγμές της αδελφοποίησης.

Πήρε το λόγο ο Δήμαρχος  κ. Μάκης Χατζηεφραιμίδης εκφράζοντας  την ευχαρίστηση αυτής τις στιγμής.

–         Είμαστε σε μια μικρή πόλη όπου με τον τρόπο της προσπαθούμε για το καλύτερο αυτού και συνεπώς και για μας. Εκμεταλλευθήκαμε την ομορφιά του τόπου μας, την αξιοποιήσαμε σε κάθε μορφή της. Προσαρμόσαμε σε αυτό το φυσικό περιβάλλον διάφορα αθλήματα έτσι ώστε να μην επηρεάζουν το φυσικό περιβάλλον και να είναι μόνο πιο απολαυστικό σε αυτόν. Είναι ο ορεινός εναλλακτικός αθλητικός τουρισμός όπως διάφοροι περίπατοι σε διάφορες περιοχές μέσα στην χαράδρα του Αώου, Rafting, Κανό, Καγιάκ, Αναρρίχηση, Παραπέντε, περιηγήσεις σε διάφορες περιοχές παρατήρησης ζώων, πουλιών καθώς και γνωριμία με την γύρω περιοχή της Κόνιτσας, της χαράδρας και του εθνικού δρυμού Βίκου-Αώου με απόλαυση των τοπικών γεύσεων και γνωριμία των ήθη και εθίμων της περιοχής μας.

Μικρή αναφορά για την Κόνιτσα πόσα άτομα μένουν μόνιμα και στην γύρω περιοχή, πόσα νηπιαγωγεία, δημοτικά, νήπια, υπηρεσίες και γενικά στοιχεία της περιοχής.

Πέρα από την ενημέρωση αυτή το βασικότερο είναι ότι βρισκόμαστε όλοι μαζί αυτήν την στιγμή για να επισφραγίσουμε τα συναισθήματα των δυο πλευρών με τον όρκο της αδελφοποίησης. Οι γονείς μας πρόσφυγες και μάλιστα γεννημένοι στο Μιστί αναφέρει ο κ. Μάκης Χατζηεφραιμίδης, είχαμε την επιθυμία να σας γνωρίσουμε και να γνωρίσουμε και εμείς αυτά τα μέρη της Καππαδοκίας καθώς και εσείς να μας γνωρίσετε και να δείτε τα μέρη μας, έτσι ώστε να αρχίσει ένας δεσμός φιλίας-αδελφοποίησης, ανταλλαγές ιδεών, απόψεων ήθη και εθίμων με διάφορες πολιτιστικές εποικοδομητικές, μορφωτικές εκδηλώσεις

Ο Δήμαρχος από το Κονακλί Unal Topal σηκώθηκε και αυτός εμφανείς συγκινημένος και ανέφερε ενημερωτικά στοιχεία για το χωριό της Καππαδοκίας το Κονακλί

–    Δεν το φανταζόμασταν και εμείς αυτήν την στιγμή ότι θα βρισκόμασταν στην Κόνιτσα. Στο χωριό αυτό μάλιστα που οι κάτοικοι του είναι γεννημένοι στο δικό μας χωριό το Κονακλί .Οι γονείς του κ. Μάκη Χατζηεφραιμίδη γεννήθηκαν στο Κονακλί, καθώς και οι δικοί μου ανέφερε ο Topal γεννήθηκαν σε αυτό το μέρος. Οι ίδιοι συναισθηματισμοί εκτρέφονται και στης δυο καρδιές μας και η έκφραση της αγάπης μας για το ίδιο χωριό μας. Είμαστε οι συνεχιστές της ζωής αυτού του χωριού, και θέλουμε και εμείς να γνωριστούμε και να αρχίσουμε μια συνεχείς επικοινωνία, αλληλοβοήθεια, ανταλλαγή γνώσεων ήθη εθίμων, πολιτιστικών δραστηριοτήτων.

Τον λόγο πήρε και ο Δήμαρχος από την Νίγδη Mumin Inan. Και αυτός έκανε μικρή ενημερωτική αναφορά για την Νίγδη και την γύρω περιοχή της.

–         Αναφέρει ότι και ο παππούς του είναι γεννημένος σε ένα χωριό της Κοζάνης όπως και οι παππούδες σας είναι γεννημένοι στην Καππαδοκία. Άρα μας συνδέουν οι ρίζες της καταγωγής μας. Οι ρίζες που μας ώθησαν στα ίδια συναισθήματα, την αγάπη για τα μέρη που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν οι πατεράδες μας, οι παππούδες μας. ‘Έκφρασε με την σειρά του την ευχαρίστηση για την συνάντηση μας αυτή καθώς και την συνέχιση των δεσμών φιλίας μεταξύ μας.

Εμείς από την πλευρά μας εννοώ για τον

Πολιτιστικό Λαογραφικό Σύλλογο Καππαδοκών  «Οι Ρίζες»

που εκπροσωπώ ως πρόεδρος θέλουμε να εκφράσουμε την συγκίνηση και την ευχαρίστηση μας αυτής της στιγμής.

-Εκπροσωπώ τους πρόσφυγες της Κόνιτσας που είναι γεννημένοι στο Κονακλί-Μιστί της Καππαδοκίας και ήρθαν εδώ με την ανταλλαγή το 1924.

-Προσπαθούμε να ερευνήσουμε και να διατηρήσουμε τις πολιτιστικές ιδιομορφίες του Καππαδοκικού Πολιτισμού να τους αναδείξουμε, να τον διατηρήσουμε και να προσθέσουμε ένα μικρό λιθαράκι στο πολιτιστικό ανέβασμα του παγκόσμιου γίγνεσθαι.

Στην αρχή νόμιζα ότι μας σύνδεε μόνο το χωριό, με τα διάφορα εναπομείναντα σπίτια των παππούδων μας, η Μεγάλη Εκκλησία του Αγίου Βασιλείου.

Μα όταν επισκεφθήκαμε το 1998 και 2000 την περιοχή αυτή της Καππαδοκίας νιώσαμε την απλότητα τους, την ευγένεια, την καλοσύνη τους, την φιλοξενία τους.

Ναι έχουμε την ίδια πατρίδα τον ίδιο τόπο καταγωγής, το ίδιο χωριό. «Μητρός τε και πατρός και των άλλων προγόνων απάντων τιμιότερον εστίν η                πατρίς και σεμνότερον και αγιότερον».

Ναι είναι η αγάπη για την πατρίδα. Για τον τόπο που γεννηθήκαμε. Πώς να μην υπάρχει αυτή όταν σε αυτήν πρώτη φορά ανέπνευσες, είδες το φως, σου έδωσε πνοή για να ανδρωθείς. Είναι αυτή που σου δίνει ψυχική πνοή και σου χαρίζει βαθιά στην καρδιά σου την κάθε στιγμή της παιδικής σου ζωής, την υμνείς όταν βρίσκεσαι εκεί, και την βαθιά νοσταλγείς και επιθυμείς να επιστρέψεις σε αυτήν όταν είσαι μακριά της.

ΠΑΤΡΙΔΑ – Η ΓΕΝΕΤΕΙΡΑ ΣΟΥ

Προσφέραμε από ένα μικρό δώρο σε όλους τους φιλοξενούμενους μας. Συμβολικά δώρα, αναμνήσεις για την περιοχή μας που πάντοτε θα διεγείρουν την μνήμη της θύμησες αυτής της στιγμής, της στιγμής της αδελφοποίησης. Ειδικά στον δήμαρχο Topal Unan προσφέραμε ένα βιβλίο του Κωστάκη με εγγραφή του το 1930-1935 και έκδοση το 1974. Αναφέρει για την ιστορία του Κονακλί-Μιστί. Αναγράφει τα τοπωνύμια, σπίτια, εκκλησίες, αλώνια, ρεύματα. Ποια χωριά ήταν εκεί γύρω, της ασχολίες των κατοίκων, γεωργία, κτηνοτροφία, παπλωματάδες. Γενικά αναφέρει λεπτομερέστατα την ζωή, την ιστορία, τον τρόπο ζωής, τα ήθη και έθιμα του χωριού καθώς και την ιδιόμορφη διάλεκτο που είχε αναπτυχθεί μόνο στην περιοχή αυτή, την Μιστιώτικη Διάλεκτο, κράμα γλωσσών, τούρκικα, αρχαία ελληνικά, ελληνικά και την ιδιόμορφη αυτή διάλεκτο.

Καθώς επίσης του δώσαμε ένα βιβλίο σε φωτοτυπίες στην καραμανλήδικη γλώσσα.

Ελληνικοί χαρακτήρες με τούρκικη προφορά. Βιβλίο ως κειμήλιο – συλλεκτικό για το δημαρχείο του  Κονακλί καθώς αυτό διδάσκονταν κατά το 1890-1910 σε δημοτικά σχολεία στο χωριό αυτό.

Με την σειρά τους οι φιλοξενούμενοι μας έδωσαν και αυτοί αναμνηστικά δώρα από την περιοχή τους με το ιδιόμορφο τους γνώρισμα. Μάλιστα το εντυπωσιακό ήταν ένα CD με διάφορες φωτογραφίες από το Κονακλί, την Νίγδη και την γύρω περιοχή. Δώρα που επισφραγίζουν τα όσα είπαμε για την αμοιβαία συναίνεση των ανθρώπων των δύο χωριών Κόνιτσα-Κονακλί. Ένα ξεκίνημα αρχής για να διατηρήσουμε μόνιμους δεσμούς ανάμεσα στους δήμους, να διευκολύνουμε σε όλους τους τομείς της ανταλλαγές μεταξύ των κατοίκων προκειμένου να προωθήσουμε μέσω μιας καλύτερης αμοιβαίας κατανόησης το ζωντανό αίσθημα της αδελφοσύνης, να συνδυάσουμε της προσπάθειες μας προκειμένου να συμβάλουμε με όλα τα δυνατά μέσα στην επιτυχία του διακρατικού έργου της ειρήνης και της ευημερίας των λαών μας.

          Έτσι μέσα σε αυτό το κλίμα στις 9 Μαΐου-11 Μαΐου 2003 ολοκληρώθηκε η επισφράγιση του όρκου αδελφοποίησης του δήμου Κόνιτσας με τον δήμο Κονακλί.   

–          Ο ΠΡΟΕΔΡΟΣ ΤΟΥ –

ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΟΥ ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟΥ ΚΑΠΠΑΔΟΚΙΚΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ «ΟΙ ΡΙΖΕΣ»

 e-mail : andre_xatzi_konitsa@hotmail.com

ΑΝΔΡΕΑΣ ΧΑΤΖΗΕΦΡΑΙΜΙΔΗΣ