Category Archives: Λοιπά

Διάφορα άρθρα και δημοσιεύσεις

ΚΟΝΙΤΣΑ…ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΣΤΟΜΙΟΥ ΚΟΝΙΤΣΑΣ…

Posted on by

Ιστορικό

moni_stomiou3

Η Ιερά Μονή Στομίου ιδρύθηκε αρχικά το 1412 ή κατά άλλους το 1590. Στη σημερινή της θέση μεταφέρθηκε το 1774 από τον Ηγούμενο Κωνσταντίνο.
Κατά την παράδοση, αιτία της μετεγκατάστασης υπήρξε το θαυμαστό γεγονός της μετακίνησης της εικόνας της Παναγίας στη σημερινή θέση. Από την αρχική Μονή μεταφέρθηκαν τμήματα του τέμπλου, εικόνες και λείψανα αγίων.

Η Μονή γνώρισε ακμή και απέκτησε μεγάλη περιουσία. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στην ευρύτερη περιοχή με αγαθοεργίες και συστηματική οικονομική στήριξη σχολείων.

stomio (20)

OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στο διάστημα από το 1923 μέχρι και το 1958 ήταν ουσιαστικά έρημη, έχοντας υποστεί καταστροφές, με σημαντικότερη την πυρπόλησή της από τους Γερμανούς το 1943, από την οποία διασώθηκε μόνο το Καθολικό. Το 1956 ξεκίνησε μια πρώτη προσπάθεια αποκατάστασης, ενώ πρόσφατα επισκευάστηκε το 1989.

Από τις σημαντικές μορφές που μόνασαν στη Μονή ήταν ο μακαριστός Γέροντας Παΐσιος ο Αγιορείτης, ο οποίος, στο διάστημα που έμεινε εκεί (1958-1962), κατάβαλε -με τη συνδρομή επιτρόπων και άλλων- σημαντική προσπάθεια για την αποκατάστασή της.

stomio (29)

Τέλος, σύμφωνα με κάποιες ενθυμίσεις, μεταξύ των αφιερωτών της Μονής συγκαταλέγεται και ο γνωστός ληστής Νταβέλης, ο οποίος φέρεται να ενίσχυσε οικονομικά την οικοδόμηση του εξωτερικού περιβόλου.

ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ

stomio (5)

Η Μονή Στομίου είναι σήμερα ενεργό ανδρικό μοναστήρι, υπαγόμενο  στην Ι. Μητρ. Δρυϊνουπόλεως, Πωγωνιανής και Κονίτσης και είναι ιστορικό διατηρητέο μνημείο.

Διαθέτει 11 καινούρια κελλιά, καθώς και το Καθολικό –σταυρεπίστεγη βασιλική με τρούλο- το οποίο είχε διασωθεί από την πυρκαϊά του 1943.

Το εσωτερικό του ναού κοσμείται με ξυλόγλυπτο τέμπλο, ενώ ενδιαφέρον παρουσιάζουν τμήματα του παλαιότερου τέμπλου και οι λίγες βυζαντινές εικόνες που μεταφέρθηκαν από την παλαιά Μονή.

moni_stomiou18

stomio (28)OLYMPUS DIGITAL CAMERA

Στα κειμήλιά της περιλαμβάνονται επίσης παλαιά λειτουργικά βιβλία καθώς και λείψανα αγίων (Μ. Βασιλείου, Ι. Χρυσοστόμου, Αγ. Κοσμά του Αναργύρου, Σαμωνά μάρτυρος και ομολογητού, Αγ. Νείλου και Οσίου Αλυπίου του Κιονίτου).

Τα τελευταία χρόνια στο μοναστήρι έχουν ξεκινήσει πολλές εργασίες συντήρησης και αναστήλωσης των κτιρίων, η δε στέγη του Καθολικού καλύφθηκε από φύλλα μολύβδου.

Η Ιερά Μονή της Παναγίας Στομίου πανηγυρίζει στις 8 Σεπτεμβρίου (Γενέσιον της Θεοτόκου) με μεγάλη συμμετοχή πιστών.

stomio (30)

.

ΚΟΝΙΤΣΑ…ΠΛΗΚΑΤΙ…Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΛΗΚΑΔΙΤΙΣΣΑ…16-2-2020

Posted on by

Η ΠΑΝΑΓΙΑ Η ΠΛΗΚΑΔΙΤΙΣΣΑ

 

«Την θεία σου Εικόνα εν φωτί εφανέρωσας, την πάλαι κεκρυμμένην εν τω δάσει Πανάχραντε και ωμοίς αοράτω σου ροπή, αρθείσαν ιερέως θαυμαστώς, ώσπερ δώρημα των θείων σου οικτιρμών, τω Πληκατίω δέδωκας. Δόξα τοις σοις χαρίσμασιν Αγνή, δόξα τοίς μεγαλείοις σου, δόξα τη προς ημάς σου Παρθένε χρηστότητι»

Οι καμπάνες χτυπάνε χαρμόσυνα η πομπή ξεκινάει για τη λιτάνευση της εικόνας από το 1770 έως και σήμερα κάθε 16η Φεβρουαρίου.

 

   
Η γιορτή της Παναγίας εν έτη 1916 Η γιορτή της Παναγίας εν έτη 1925

Η θαυματουργή εικόνα ευλογεί το χωριό από το 1770, κατά την παράδοση η εύρεση της εικόνας έγινε ως εξής:

Η ιστορική διαδρομή του Πληκατίου είναι συνδυασμένη και παράλληλη με την παράδοση της ευρέσεως της  θαυματουργού εικόνας της Παναγίας Πληκατιώτισσας, της οποίας η ετήσια εορτή εορτάζεται πανηγυρικά και με κάθε λαμπρότητα στις 16 Φεβρουαρίου με προσέλευση και συμμετοχή όλων των γύρω χωριών και του ευρύτερου ορίζοντος της Επαρχίας μας.

Η θαυματουργή εικόνα ευλογεί το χωριό από το 1770. Κατά την παράδοση η εύρεση της εικόνας έγινε ως εξής:

Ποιμένες έβοσκαν τα πρόβατα τους στην θέση «Πεστιλέπη» νότια του χωρίου Ντέντσικο, ονομαζόμενο σήμερα Αετομηλίτσα, ανατολικά του οικισμού «Φετόκος» σημερινή Θεοτόκος. Η αθωότητα τους επέτρεψε να διακρίνουν μες στο σκοτάδι στο απέναντι δάσος, λαμπρό φως. Με φόβο στην αρχή υπέθεσαν ότι επρόκειτο για λημέρι κακοποιών. Το φως ήταν εκεί κάθε βράδυ στο ίδιο μέρος, ορατό μόνο τη νύχτα. Αποφάσισαν τελικά να επισκεφτούν το σημείο, πήγαν ως εκεί  και δεν βρήκαν τίποτα.

Το φως εξακολουθούσε να είναι εκεί λαμπρό, σταθερό και αμετακίνητο. Το ανεξήγητο φως άρχισε να απασχολεί όλο και περισσότερο τους βοσκούς. Πώς όμως θα ανακάλυπταν την προέλευση του φωτεινού σημείου;

Σκέφτηκαν να θέσουν σε εφαρμογή ένα τέχνασμα:

Έστησαν στο έδαφος διχάλες και στήριξαν επάνω μια γκλίτσα τοποθετημένη με τέτοιο τρόπο ώστε να στοχεύει ακριβώς στο μέρος που έλαμπε το φως». Το επόμενο πρωί με οδηγό την γκλίτσα να  υποδεικνύει το σημείο ξεκίνησαν να βρουν την πηγή του φωτός. Ερεύνησαν το μέρος με προσοχή,  κουράστηκαν γιατί το μέρος ήταν πυκνά δασωμένο. Κάτω από ένα μεγάλο κέδρο(κατά άλλους κάτω από μια μεγάλη βελανιδιά)βρήκαν ολόρθη την Αγία Εικόνα της Θεοτόκου. Χαρά και αγαλλίαση πλημμύρισε τους απλοϊκούς αυτούς ανθρώπους. Πλησίασαν και με βαθειά  ευλάβεια προσκύνησαν την Θεοτόκο και την μετέφεραν στον καταυλισμό τους.

Αποφάσισαν να μεταφέρουν την εικόνα, το που όμως, άφησαν να το αποφασίσει η Παναγία. Έτσι φόρτωσαν την εικόνα στο κουτσό άλογο, στην μια πλευρά έβαλαν την εικόνα και στην άλλη για αντίβαρο ξύλα, μα δεν χρειάστηκε γιατί η εικόνα ισορρόπησε μόνη της και έτσι το άφησαν ελεύθερο. Το άλογο με το ιερό φορτίο πήρε το μονοπάτι για το Πληκάτι. Παρατήρησαν έκθαμβοι ότι το κουτσό άλογο δεν κούτσαινε πια, περπατούσε σταθερά. Τότε ένας συνοδός προέτρεξε και ειδοποίησε το χωριό. Οι ιερείς λαμπροφορεμένοι κρατώντας θυμιατά και όλοι οι χωριανοί με αναμμένες λαμπάδες βγήκαν στο απέναντι δάσος Παλέσι να υποδεχτούν την Κυρία Θεοτόκο και να την μεταφέρουν στο χωριό, όπου και βρίσκετε μέχρι και σήμερα.

Ο ναός που τοποθετήθηκε στην αρχή η εικόνα χτίστηκε περί το 890 μ.χ. ο ναός  σώζεται μέχρι σήμερα. Η εικόνα δεν έμεινε όμως εκεί … …

Ο ιερέας του χωριού παρατηρούσε για καιρό μια μετάθεση της εικόνας εντός του ναού. Η εικόνα μετακινούταν από το προσκυνητάρι στην είσοδο του ναού. Ο ιερέας  με πολλή ευλάβεια και φόβο Θεού εσήκωνε την θαυματουργό Εικόνα και την τοποθετούσε πάλι στη θέση της. Δεν καταλάβαινε την επιθυμία της Θεοτόκου.. Μια Κυριακή μετά τη Θεία Λειτουργία, συνέβη το εξής θαυμαστό: η Εικόνα σηκώθηκε μόνη της από το προσκυνητάρι και στάθηκε στον ώμο του ιερέα. Ο ιερέας οδηγούμενος από την εικόνα έφτασε στο μέσο του χωριού και εκεί η εικόνα κατέβηκε από τον ώμο και στάθηκε πάνω σε μια αγριοτριανταφυλλιά. Δίπλα στο σημείο υπήρχαν τα χαλάσματα ενός παλαιότερου ναού. Πιθανολογείται πως εκεί βρισκόταν η εικόνα πριν βρεθεί στο δάσος. Στο κάτω μέρος του ναού ανατολικά υπήρχε μια πηγή καθαρού νερού, η σημερινή «Μεγάλη βρύση της Παναγιάς».

Στο σημείο χτίστηκε ναός το 1775 στο όνομα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου σύμφωνα με την επιθυμία της Παναγίας.

Στην συνέχεια η θαυματουργή εικόνα αφού υπέδειξε τον τόπο για την ανέγερση του Ναού Της, σηκώθηκε πάλι στον ώμο του ιερέα  ο οποίος άρχισε πορεία μαζί με τους πιστούς χριστιανούς .Προχώρησαν αρκετά έξω από το χωριό όπου σε μια τοποθεσία κατέβηκε και στάθηκε όρθια επάνω σε μια πέτρα η οποία υπάρχει και σήμερα. Έτσι έδωσε σημάδι ότι εδώ έπρεπε να χτιστή ναός .Πραγματικά στο σημείο αυτό χτίστηκε παρεκκλήσι προς τιμή των γενεθλίων της Θεοτόκου και ονομάζεται Παναγιοπούλα»

Μετά η εικόνα μεταφέρθηκε από τον εφημέριο και τον πιστό λαό στο χωριό από όπου είχαν ξεκινήσει.

Το πώς βρέθηκε η εικόνα στο ερημικό αυτό μέρος υπάρχουν οι παρακάτω εκδοχές:

  1. Παλαιότερα στα πρώτα χρόνια της Τουρκοκρατίας, πιθανόν κάποιος χωριανός την μετέφερε από την παλαιά εκκλησία στα μέρη αυτά για να την διαφυλάξει.
  2. Πιθανόν στην περιοχή της Φετόκος (Θεοτόκος) υπήρχε κάποιο μοναστήρι και μετά από λεηλασία πιθανόν να σκόρπησαν οι καλόγεροι τις Εικόνες για την σωτηρία αυτών.
  3. Πιθανόν κατά την μετακίνηση των χριστιανικών πληθυσμών από το βορά προς νότο από την καταπίεση του δυνάστη Τούρκου μετέφεραν και την εικόνα μαζί με τα άλλα κειμήλια που είχαν. Κάτι μεσολάβησε όμως και αναγκάστηκαν να την εγκαταλείψουν στην ερημιά.

Ο Ναός που κτίστηκε το 1775 ήταν ρυθμού βασιλικής, κανονικών διαστάσεων, ωσάν κατακόμβη. Στα βόρεια ήταν το σχολείο και στα ΝΔ το αμελικό (ξενώνας). Είχε υψηλούς αυλότοιχους και βαρειές πόρτες στις τρεις εισόδους στον αυλόγυρο. Παντού και στον γυναικωνίτη εκοσμείτο με τοιχογραφίες άφθαστης αξίας. Η VIII  Μεραρχία με πρωτοβουλία της, σε ένδειξη «ευγνωμοσύνης για την νίκη του στρατού στην μάχη του Γράμμου το 1948-1949» ,κατεδάφισε τον παλαιό Ναό και ανήγειρε «σύγχρονο», τα έτη 1951-1953, ενώ θα έπρεπε να διαφυλάξει και διασώσει αυτό το σπουδαίο θρησκευτικό μνημείο.

plikatipanagia4copy.jpg

ΚΟΝΙΤΣΑ…στην κορυφή απόκρημνου βράχου , δεσπόζει Μονή Οσίου Νικάνορος…

Posted on by

 

Ακολουθώντας την εθνική οδό Κόνιτσας – Κοζάνης, στο 12,5 χλμ συναντάτε διακλάδωση με επαρχιακό δρόμο στα δεξιά, που οδηγεί σε άλλα 3 χλμ στο χωριό Νικάνορας. Ο Νικάνορας, παλιά Κορτίνιστα (υψ. 720 μ.), είναι κτισμένος μέσα σ’ ένα υπέροχο δάσος από βελανιδιές και οι λιγοστοί κάτοικοί του σήμερα ασχολούνται με γεωργικές, κτηνοτροφικές, δασικές και οικοδομικές εργασίες.Πάνω από το χωριο, στην κορυφή απόκρημνου βράχου , δεσπόζει Μονή Οσίου Νικάνορος. Χτίσηκε το 1816 . Για να επισκεφθείτε το καθολικό της…
Μονής πρέπει να ανεβείτε εξήντα σκαλοπάτια που είναι χαραγμένα στο βράχο πάνω από τα κελιά . Πάνω από τη μικρή είσοδο του καθολικού,υπάρχει ενδιαφέρουσα επιγραφή που αναφέρεται στις τοιχογραφίες ( 1826 ) Αφορμη για το κτίσμα της Μονής που είναι αφιερωμένη στον Όσιο Νικάνορα ιδρυτή της Μονής Ζάβορδας Γρεβενών , ήταν η επιδημία μιας πανούκλας που έπληξε το χωρίο το 1815 . Στην κεντρική εκκλησιά της Αγίας Μαρίνας στο χωρίο Νικανορας φυλάσσονται τα κειμήλια της Μονής , μεταξύ των οποίων και η λειψανοθήκη του Οσίου Νικάνορος .Αύριο Τετάρτη7 Αυγούστου, κατά τον εορτασμό του Αγίου Νικάνορα, χωριανοί και επισκέπτες από τα γύρω χωριά, εκκλησιάζονται και γλεντούν με παραδοσιακά τραγούδια και χορούς,στο μοναστήρι.